ΤITίKA


Είμαι 28 χρονών και στα 21 μου η ζωή μου άλλαξε μέσα σε μια μέρα όταν εισήχθηκα στην εντατική μονάδα με πρόβλημα στην καρδιά μου. Πέρασα 3 καλοκαιρινούς μήνες, μέσα-έξω, στα νοσοκομεία της Αθήνας αποκτώντας μια πλούσια συλλογή καρδιογραφημάτων, υπέρηχων, αιματολογικών εξετάσεων καθώς και μιας αξέχαστης στεφανιογραφίας. Τελικά, μετά από μήνες εξετάσεων βρέθηκε πως η αιτία των "κακών" καρδιογραφημάτων, των πόνων στο στήθος και της μεγάλης κόπωσης ήταν ο (διάσημος πια) ιός Κοξάκι που προσβάλλει το μυοκάρδιο (βλ. κλείσιμο σχολείων τον Απρίλιο, δελτία ειδήσεων με θέμα "ο θανατηφόρος ιός" κ.λπ.).

Αυτοί οι μήνες αποτέλεσαν την γνωριμία μου με τον θάνατο. Ποτέ δεν είχα έρθει τόσο κοντά του. Πάντα ήταν μια σκέψη που έδιωχνα και ανέβαλα να αντιμετωπίσω. Όμως τώρα πια ήταν δίπλα μου και δεν με άφηνε λεπτό. Πέρασαν σχεδόν 8 μήνες για να επανέλθουν τα καρδιογραφήματα σε μια φυσιολογική μορφή. Όμως η ζωή μου είχε αλλάξει. Δεν ήμουν πια η ίδια. Ήμουν φοβισμένη και αδύναμη. Μου πήρε 3 χρόνια να αναρρώσω σωματικά μα κυρίως ψυχολογικά. Αυτά τα τρία χρόνια ήταν μεν δύσκολα αλλά με έμαθαν να βλέπω τη ζωή και το θάνατο με άλλη ματιά. Συνειδητοποίησα ότι ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΗ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΑΩ ΤΗ ΖΩΗ! (*) Ότι όσο τον φοβόμουν έτρεμα και να ζήσω!

Τα μονοπάτια της ζωής είναι πραγματικά περίεργα. Φαίνονται σκληρά και άδικα, όμως με τον καιρό κατάλαβα πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και πως οτιδήποτε μας συμβαίνει για κάποιο λόγο έχει έρθει. Η δοκιμασία που πέρασα ήταν μια γερή κλωτσιά!!! Με έβγαλε από μια τροχιά ίσως μίζερη, ίσως άσκοπη και σίγουρα χωρίς δυνατό όραμα. Με ανάγκασε να δω τη ζωή και τον εαυτό μου αλλιώς.



(*) Τα έντονα γράμματα και το θαυμαστικό είναι μια ύπουλη και προπαγανδιστική προσθήκη του αντιγραφέα...


ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ ΑΡΧΗ ΣΕΛΙΔΑΣ