|
Προς μεγάλη μου ανακούφιση, λέω, γιατί πιο σατανικό φάρμακο απ' αυτή τη ρημάδα την
κορτιζόνη δεν υπάρχει. Ένα καλό σου κάνει από τη μία, χίλια κακά από την άλλη! Δεν είχαν
περάσει δυο εβδομάδες που την ξεκίνησα κι αρχίσαν τα προβλήματα. Απ' τα πιο απλά, όπως
ας πούμε ότι άρχισα να βγάζω τρίχες στα πιο απίθανα σημεία ή ότι πρήστηκε ελαφρά το πρόσωπό
μου (κι ας έκοψα το αλάτι μαχαίρι), έως και πιο προχωρημένα, όπως απότομη απώλεια
βάρους (μέσα σε δέκα μέρες έχασα 6 κιλά - τα ξαναπήρα βέβαια αργότερα), όπως ορμονικές
διαταραχές, αλλά κυρίως, νευρικές και μυϊκές επιπλοκές όπως συνεχείς κράμπες και αδιάκοπο
τρεμούλιασμα των μυών (ειδικά στα πόδια), κοκάλωμα των δακτύλων όπου "κλείδωναν" ξαφνικά σε
αλλοπρόσαλλες θέσεις, και πολλά άλλα τέτοια όμορφα που τελειωμό δεν είχαν. Για να μην αναφέρω,
επιπλέον, πως όσες δυνάμεις δεν έχασα από 3 χημειοθεραπείες και μια μεταμόσχευση, μετά από ένα
μήνα κορτιζόνης έψαχνα να βρω μύες στο σώμα μου και μύες δεν έβρισκα! Τα μεν ποδαράκια μου
είχαν μείνει μισά κι αγνώριστα, τα δε γονατάκια μου βλέπανε σκάλες από μακριά κι άρχιζαν να
τρέμουν από μόνα τους!
Δεν πρόλαβα, λοιπόν, καλά-καλά, να συνειδητοποιήσω πως ήμουν επιτέλους στο σπιτάκι μου, κάνω
γενική αίματος, τι να δω; αιμοπετάλια 9000!!! Χωρίς την κορτιζόνη, ο οργανισμός μου έμοιαζε να
χάνει το έδαφος κάτω απ' τα πόδια του. Πανικός! Τηλέφωνα, κακό, φασαρία, βρίσκω μια
άκρη, μεταγγίζομαι, ανεβάζω τον αριθμό στις 27000, μπαίνω στο πρώτο τραίνο που βρήκα μπροστά
μου και να 'μαι πάλι Θεσσαλονίκη! Κάνουμε μυελόγραμμα γιατί υπήρχε φόβος υποτροπής, ούτε ίχνος
αρρώστιας! Τώρα, τι κάνουμε; Ακόμη περισσότερη υπομονή, ακόμη περισσότερη κορτιζόνη, ακόμη
περισσότερες εξετάσεις! Ένα μήνα αργότερα, η αιματολογική μου δραστηριότητα έπαιζε ακόμη,
μονάχα ένα-δύο σκαλοπάτια πιο πάνω από τα όρια της μιζέριας!
Αποφασίστηκε, λοιπόν, πως δυο πράγματα έπρεπε να γίνουν άμεσα, για να είμαστε σίγουροι.
Το ένα ήταν σπινθηρογράφημα ήπατος-σπληνός, γιατί συχνά, δυσλειτουργίες των οργάνων αυτών,
έχουν σαν αποτέλεσμα καταστροφή των στοιχείων του αίματος και άρα φτωχή αιματολογική εικόνα.
Το άλλο ήταν μια νέα οστεομυελική βιοψία όπου είναι δυνατόν να διακρίνουμε μια υποτροπή,
σε πάρα πολύ πρώιμο στάδιο. Αν θυμάμαι καλά, μια τέτοια εξέταση μπορεί να δώσει προβλέψεις
έως και 6 μήνες μπροστά (κάτι σαν τις κάρτες ταρώ, δηλαδή). Και οι δύο εξετάσεις, όμως,
βγήκαν καθαρές! Άρα, τι συμβαίνει με το μυελό μου; Αυτό που φαίνεται, προς το παρόν, είναι
πως έχουμε να κάνουμε, απλώς, με μια εξαιρετικά αργή ανάπλασή του. Τίποτε περισσότερο!
|